Seal's Diary

  ตอนแรกนึกว่าเป็นรูปสาวปากแดง แต่ดูอีกทีเป็นสาวอ้าปาก มาม่าถ้วยรสยำมาม่าแบบแห้ง กับ รสต้มยำกุ้งเอ็กซ์ตรีม ยำ... ไม่ผ่าน คือไปกินยำมาม่าเลยอร่อยกว่า มันได้รสครบกว่า อันนี้มันดูเป็นรสสังเคราะห์เปรี้ยวหวานแบบไม่กลืน เอ็กซ์ตรีม... ไม่ต่างอะไรจากธรรมดาเลยนะ เหอะๆ

สวนสาธารณะขนาดใหญ่กลางกรุงเทพมหานคร ต้นไม้ใหญ่ ตกแต่งสวยงาม พื้นที่เขียวและดอกไม้สีสด ทันใดนั้นเค้ารางที่น่ากลัวก็เริ่มขึ้น นกโผเกาะกินไม้ที่ใบเริ่มร่วง สีเขียวเข้มกลายเป็นเขียวอ่อนจนเป็นสีน้ำตาล เมืองกลายเป็นเมืองร้าง พื้นดินทางเดินแตกขาดคนดูแล บัวเหี่ยวแห้งเฉาน้ำแห้ง แต่ก็ยังเหลือดอกกอที่รอด พุทธรักษาพยายามล้ำทางเดินหาช่องน้ำ เราต้องลุยหาทางออกจากฝั่งรกร้างแห้งแล้งให้ได้ ในที่สุดก็รอดแล้ว เรามาเจอโพธิ์ทองที่พอแสงแดดส่องใบเป็นสีเหลืองเหมือนทองจริง เมื่อหมดแรงก็ต้องเติมพลัง

  อยากกินเลยกด เป็นตู้เครื่องดื่มที่ทำให้คิดเสมอว่าแพง คือ กดมาไม่ว่าจะราคาไหน เมนูไหน คนอื่นได้เต็มๆ ทำไมตัวเองได้ครึ่งถึงค่อนทุกครั้ง เคาะไปตามคอลเซนเตอร์ก็บอกว่าปกติ เลิกกดเพราะคิดว่าทำไมฟ่ะ 

  มาอีกแล้วกลิ่นบุหรี่ ไม่ใช่ คนละเรื่อง ที่ว่างสีเขียวข้างๆ ห้องหายไปแล้ว กลายเป็นปั๊มน้ำมันที่มีแต่ปูน เหมือนหมี่เผ็ดถ้วยนี้ ไม่รู้ว่าน่าสนใจยังไง ถึงโผล่มาที่ห้องได้อีกรอบ

  ถุงที่ 2 จากรดน้ำต้นข้าวในลาซาด้า ก็ดีนะเล่นเกมแล้วได้ของเป็นชิ้นๆ จริงๆ

  ซื้อเพราะกระเบนบอกว่าเป็นแผลกดทับ งงว่าน้ำหนักไม่เยอะเป็นได้จริงๆ เหรอแต่ก็ซื้อทั้งกางเกงและเบาะให้เลย ผ่านไป 1 เดือน โอเค กระเบนเลิกร้องเป็นแผลแล้ว ไม่รู้เพราะกางเกงหรือเบาะแต่ก็ถือว่าผ่าน

  กระเบนกิน ตัวเองไม่กินเผ็ดแล้วเลยไม่กล้ากิน เพราะพวกนี้กินไปจะรู้สึกขมมากกว่าเผ็ด ขมแบบร้อนทรมานลิ้น

เมื่อวานหมี่ดำวันนี้หมี่แดง มันก็แปลกดี ในแง่อาหารแล้วค่อนข้างจัดว่าน้อยมาก แต่เมื่อมองมูลค่าเงินตอนนี้อาจจะเหมาะสมล่ะมั้ง เพราะเงินที่เคยคิดว่ามากผ่านไปมันก็น้อยลงๆ ชีวิตก็เหมือนกันคิดว่าสำคัญผ่านไปยิ่งน้อยลงๆ  แปลกใจคนที่สามารถประกาศตัวว่าไม่สบายได้ ทำได้ยังไง ไม่อายเหรอ ไม่ใช่โรคที่ควรอวดเลย มีแต่ปิดเงียบๆ แต่กลับบอกใครแล้วจะได้รับความเห็นใจ อืม... ไม่ใช่ รู้สึกลำบากใจที่จะบอกมากกว่า

  อยู่มา 10 ปี เพิ่งจะเคยเดินซอยนี้ เพิ่งรู้ว่ามันทะลุไปได้ไกล

ภาษาต่างประเทศมีปัญหากับความคิดและการออกเสียงของตัวเองมาก ยอมรับว่าสมองพังไม่รู้ว่าอะไรพังไปบ้าง แต่ช้า คิดช้า ตอบช้า จำช้า และสื่อสารช้า เรื่องศัพท์ไม่รับเลย เหมือนความจำจะหายๆ จนไม่แน่ใจว่าการรักษาช่วยหรือทำลายสมองกันแน่ จาจังมยอน บะหมี่ดำเกาหลีีที่เคยได้ยินนานแล้วแต่เพราะไม่ได้ออกจากบ้านเลย ของพวกนี้เลยพึ่ง 7-11 ใต้ตึกอย่างเดียว

อยากกินขนมเลยสั่งมาดื้อๆ ง่ายๆ  ความจริงไม่ได้อยากเขียนบันทึกอะไรแล้ว แต่เพราะหมอบอกให้ทำต่อไป ธิบอกให้ทำ ก็ได้แต่เขียนก็เขียน เขียนแบบคงไม่ได้ย้อนกลับมาอ่านอีกรอบ จะเขียนออฟไลน์ก็ไม่สะดวกติดรูปไม่ได้ ไฟล์ใหญ่ ค้นหาวันที่ยาก แล้วจะสนใจทำไมนะ ถ้าจะเขียนแล้วทิ้ง สับสนในตัวเองดี

คราวนี้ไม่มีผัก มีแต่เห็ดๆๆๆ กับไส้กรอก ลูกชิ้น หมูชาบู หมูสับ ในที่สุดก็รวมรวบจากภาพ 6 เดือนเสร็จ 6 เดือนนี้ไม่ได้ทำอะไรนอกจาก นอน ตื่น ทำความสะอาด กิน ทำความสะอาด อ่านการ์ตูน เล่นเกม อาบน้ำ นอน

  กระบองเพชรแตก เคยเลี้ยงแต่ใหญ่จนเลี้ยงไม่ไหว แต่คราวนี้แตก ไปค้นในเน็ต มันกินมากไป เอิ่ม...