ลูกผู้ชายหัวใจสีชมพู
ผู้เขียน - ST
เว็บคอมมิคของ comico - http://www.comico.in.th/titles/179
เรื่องย่อ - ซารังเด็กชาย ม.ปลายที่สูง 190 ซม. ต้องปิดบังความชอบสิ่งของน่ารักเช่นตุ๊กตา สัตว์ตัวเล็กๆ และสีชมพู เพียงเพราะสังคมรอบข้างคาดหวังว่าเขาจะต้องเป็นผู้ชาย "ที่มีความเป็นชาย" จนมาพบกับเพื่อนกลุ่มใหม่ที่เปิดรับความชอบที่แตกต่างระหว่างบุคคลได้ ซารังต้องเลือกว่าจะยอมทำตามสิ่งที่สังคมคาดหวังหรือความชอบจริงๆ ของตัวเอง
เป็นเรื่องที่เสนอประเด็น non-binary เรื่องหนึ่ง (แต่นักเขียนคิดเหมือนคนรีวิวหรือเปล่าไม่รู้นะ) ศัพท์ non-binary เป็นศัพท์ใหม่ที่สังคมไทยเพิ่งเริ่มทำความรู้จัก non-binary หมายถึง การยกเลิกการแบ่งกลุ่มทางเพศแค่ 2 กลุ่มคือ "ชายกับหญิง" เท่านั้น เพราะความหลากหลายทางเพศมันกว้าง ความชอบแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน อย่างเช่น ผู้ชายชอบแต่งตัวกึ่งๆ แฟชั่นถึงคอสเดสใส่กระโปรงยังชอบผู้หญิงได้ หรือ ผู้หญิงแต่ห้าวสุดโต่งแต่ก็แต่งงานกับผู้ชายก็ได้
non - binary ไม่มากำหนดนั่นชาย นั่นหญิง นั่นเกย์ นั่นเลสเบี้ยน ทอม ตุ๊ด ดี้ กะเทย ไบ ฯลฯ แต่มองเป็นบุคคลๆ ว่าชอบอะไรก็เป็นแบบนั้น ทำแบบนั้น เลือกแสดงออกอย่างนั้น วันนี้อยากเป็นชายก็เป็นชาย วันนี้อยากเป็นหญิงก็เป็นหญิง
แต่ตอนนี้สังคมตีกรอบบทบาททางเพศว่าผู้ชายต้องเป็นแบบนี้ ผู้หญิงต้องเป็นแบบนี้ คนที่คลุมเครือ คนที่ชอบไม่ตรงกับคนกลุ่มใหญ่จึงกลายเป็นโดยมองว่าสร้างปัญหา ซึ่งไม่ใช่!
ตัวละคร "ซารัง" ก็เช่นเดียวกัน ซารังเป็นเด็กชายตัวใหญ่สังคมก็กำหนดและคาดหวังว่าเขาจะต้อง "แมน" "เป็นชาย" ซึ่งหมายถึงอะไร ต้องก้าวร้าว วางอำนาจ ใช้ภาษาหยาบ เกลียดของหวาน กินกาแฟดำ ต้องชอบสีเข้มๆ ซึ่งพวกนี้คือเอาความชอบและพฤติกรรมเด่นมาครอบว่า "ผู้ชายทุกคน" จะต้องเป็นแบบนั้น โดยไม่ได้ให้ความสำคัญกับความชอบของบุคคลนั้นๆ เลยว่าชอบจริงหรือไม่
คนที่ชอบสีหวานๆ ก็โดนมองว่าไม่มีความเป็นผู้ชาย ถ้าอยากอยู่กับคนส่วนใหญ่ก็ต้องฝืนตัวเองว่าต้องชอบสีเข้มๆ ไม่ชอบกินกาแฟดำก็ต้องฝืนสั่งกาแฟดำ
สังคมของเกาหลี ญี่ปุ่น จีน เป็นสังคมที่บีบบทบาทการแสดงออกทั้งผู้ชายและผู้หญิงว่าจะต้องทำตัวอย่างไรสูงมาก ถึงมีสื่อการ์ตูน หนัง นิยาย เกี่ยวกับความหลากหลายทางเพศออกมาให้เห็นบ่อยๆ บางประเทศมีกฎหมายรับรองการแต่งงานของเพศเดียวกันแล้ว แต่การยอมรับจริงๆ ของคนในสังคมนั่นคือ "ไม่ยอมรับ" เพราะเขายังมองผู้หญิงต้องเป็นแบบนั้น ผู้ชายต้องเป็นแบบนี้ โดยที่ไม่มองที่ตัวบุคคล
นึกแล้วตัวเองรู้สึกโชคดีที่อยู่ในสังคมไทย เรายังสามารถเป็นผู้หญิงที่ทำตัวห่ามๆ ได้ ไม่แต่งหน้าก็ยังไม่มองเป็นตัวประหลาด ใส่กางเกงเป็นเรื่องปกติ ทำงานนอกบ้านหาเงินเองได้ ไม่ต้องฝืนแต่งงานแล้วลาออกมาเป็นแม่บ้านอย่างเดียว เรายังมีอิสระที่จะเลือกชอบ เลือกที่จะทำ ได้
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น